Diagnostyka segmentarna wykorzystuje zasadę segmentarnej budowy człowieka. Segmenty dysponują osobnymi zakończeniami nerwowymi (czuciowymi i ruchowymi). U podstaw metody leży segmentarna budowa rdzenia kręgowego, który posiada stałą anatomiczną łączność z określonymi obszarami skóry oraz narządami wewnętrznymi. Podczas chorób organów wewnętrznych zmieniają się parametry przewodnictwa elektrycznego skóry oraz następują zmiany jej wrażliwości na temperaturę i ból. Bazuje ona na pomiarze przewodnictwa skóry, gdyż żaden narząd w ludzkim organizmie nie przewyższa skóry pod względem ilości różnorodnych procesów fizjologicznych i dlatego żaden narząd nie może lepiej niż skóra demonstrować dynamicznych zmian regulacji wewnętrznego środowiska organizmu.
Dzięki informacyjno-czynnościowym powiązaniom pomiędzy określonymi aktywnymi biologicznie strefami skóry z jednej strony i wewnętrznymi układami i narządami z drugiej strony, możliwa jest ocena biochemicznych, bioelektrycznych i innych procesów przy pomocy odpowiadających tym strefom wewnętrznych sygnałów elektrycznych.
Różnorodne związki informacyjno-czynnościowe pomiędzy narządami i układami odzwierciedlają rozwój różnych psychoemocjonalnych stanów człowieka, które powstają przy nadczynności lub niedoczynności narządów i układów. Powiązania te mogąbyć wykorzystywane do oceny stanu organizmu z punktu widzenia cybernetyki medycznej.
Metoda pozwala:
• bierać informacje o czynnościowym stanie organizmu i jego układów, przedstawiając wizualnie funkcje graficzne ocen w czasie ok 5-minutowego pomiaru,
• określić stan czynnościowy organizmu jako całości i jego podstawowych układów, który reprezentuje zmiany czynnościowe i odchylenia od normy w procesie samoregulacji,
• kontrolować skuteczność dowolnej terapii,
• szybko ocenić działanie preparatu, suplementu, ziół itp.